Stage in Curaçao

Hallo iedereen,
Intussen is het woensdag en heb ik al een paar dagen werk achter de rug. Santa Martha is heel erg groot en ook erg leuk. Het is een sociale werkplaats, een soort beschutte werkplaats zoals bij ons. Alleen heel veel groter. Alle soorten mensen komen er aan hun trekken. Er komen voornamelijk mentaal gehandicapten werken, maar ze zijn allemaal heel erg lief.
Er zijn ongeveer 100 gehandicapten op het domein aan het werk in verschillende branches. Er is een leerlooierij, een poppenmakerij, een houtbewerking en rieten vlechten (vaak stoelen die eerst in de houtbewerking geschuurd worden), een pottenmakerij en de boerderij. Daar werken mensen met dieren zoals geiten, paarden, ezels, koeien en pluimvee. Ook gewassen worden er geteeld, een deel in serres (vnl voedingsgewassen voor de mens) maar ze hebben ook al diervoeders die ze telen op het land. Er is ook een cafetaria waar een paar gehandicapten werken, een winkeltje waar ze hun eigen gemaakte spullen verkopen en het landhuis zelf. Daar is een museum gevestigd en staan er allerlei oude meubels uit de tijd van Louis XV. Ze verhuren dit ook bij trouwfeesten ofzo.
De werkleiders (zo noemen ze de begeleiders hier) zijn allen heel erg vriendelijk en ook de gehandicapten zijn erg leuk om mee te werken. Trudy kreeg reeds een aantal huwelijksaanzoeken... ( voor ze weten wie je bent of wat dan ook, het eerste dat ze vragen is of je met hen wil trouwen... beetje wanhopig zeker....?!)
Met mij wil er niemand trouwen, maar wel kreeg ik reeds complimentjes dat ik mooier ben dan Trudy bv. ;) en ik heb een grote fan, nl Giovanni, die mentaal een beetje achter is en ook enkel Papiamento spreekt. Wat het allemaal een beetje moeilijk maakt natuurlijk. Hij is erg beschaamd maar heeft al duidelijk laten weten dat hij 'verliefd' op me is. En het is best wel een schat van een jongen (niets verder achter zoeken hoor Bram!)
De meesten van de werkleiders spreken gelukkig wel Nederlands of Engels. Maar de gehandicapten spreken bijna allemaal enkel Papiamento. En dus leren Trudy en ik beetje bij beetje een aantal woordjes. We kunnen ons al aardig behelpen!

Maandag hebben we 'ons' stukje land te zien gekregen. Er werd verteld dat we 3ha moesten ombouwen tot bewerkbare grond en daar gewassen moeten op gaan telen. Er ligt al een klein stukje grond klaar, zo'n 300 m2 die al geploegd is, de rest moet nog onkruidvrij gemaakt worden. Het onkruid hier bestaat uit erg stekkende planten (iets tussen distels en cactussen) en de grond is heel erg hard en droog. Een lastige job dus! Morgen gaan we nog een stukje van het land omploegen, er komt daarvoor een machine. Hopelijk lukt het allemaal in een keer. In totaal hebben we zo'n 2 ha (en geen 3 dus) en dat moeten we eerst omploegen, bemesten en dan plantjes planten. En veel water geven natuurlijk.
Vandaag hebben we het reeds omgeploegde stukje bemest. Dat hield in dat we mest in de kruiwagen moesten scheppen, ermee op het land rijden en daar uitgieten. Wanneer alle mest op hoopjes op het land lag werd dit verspreid en dan moesten we het met een hark in de grond harken. Lastig als je weet dat hier zo'n 35 graden is en waarschijnlijk nog warmer in de vlakke zon waarin we moeten werken. En de grond is hard, ligt vol stenen en vuiligheid en is dus eigenlijk niet echt geschikt voor landbouw. Maar we doen ons best... Gelukkig kregen we hulp van 2 gehandicapten, waaronder Giovanni... ;)
We werken eigenlijk enkel in de ochtend echt door en doen het in de middag meer op ons gemak. Want de mensen hier vinden het ook veel te warm. Het is nu eigenlijk te warm voor het moment zeggen ze. En september wordt nog warmer. Dat beloooft...

Vanmiddag gingen we normaal gezien paardrijden, maar dat is niet doorgegaan. Je moet hen niet altijd op hun woord geloven hoorden we op voorhand. Alles met een korreltje zout nemen. Inderdaad... Misschien rijden we morgen wel. Wie weet!

Morgen gaan we ook irrigatie aan leggen op het stukje dat reeds klaar is en bestellen we onze plantjes. En dan wordt het afwachten tot de plantjes aankomen voordat we weer verder kunnen.
Intussen is het woensdagaond, zijn we rechtstreeks na het werk naar Willemstad gekomen om op de pc te gaan en voor Trudy een petje te kopen, wat dat had zij nog niet. Ik gelukkig wel, anders had ik al lang een zonneslag denk ik. Ik heb nu al last van de zon in de vorm van allemaal kleine rode blaasjes op mijn gezicht, mijn schouders, bovenarmen, hals en nek en nu ook al mn handen. En het jeukt verschrikkelijk... Ik hoop dt het gauw overgaat, want ik ben hier nog geen week en kom er al zot van. Als ik dat nog 10 weken moet uithouden dan kom ik vroeger terug hoor!!! Maar dan ook enkel daarvoor en misschien ook wel omdat de zon echt wel heel erg heet is ( en misschien een beetje omdat ik bepaalde mensen mis...e Brammetje!)