maandag, januari 08, 2007

 

we gaan er weer vandoor!

Hallo,

Na een ruim jaar terug te zijn in België hebben de kriebels het weer overwonnen en ben ik weer riebedebie.... naar Malawi!
Vanaf 9 maart vertrek ik op afstudeerstage naar Malawi voor ruim drie maand.
Dit keer neem ik twee andere vriendinnen mee om mij in dit avontuur te vergezellen.
Na de stage gaan we nog wat rondreizen naar Tanzania en Kenia.
Op 22 juli zet ik weer voet aan wal in België....

Volg mijn verhaal mee op mijn nieuwe blog; www.veerleinafrika.blogspot.com

Groetjes,
Veerle

 
 Posted by Picasa

zondag, november 13, 2005

 

Bedankt!!!!

Ik wil iedereen bedanken die het voor mij mogelijk heeft gemaakt om mij deze fantastische ervaring te laten ontdekken en ervaren. Ik heb van ieder moment genoten in het verre exotische Curaçao en kijk er met een erg tevreden en voldaan gevoel op terug. Een gevoel vol heimwee maar ook trots en blijheid dat ik dit gedaan heb.

Mijn ouders ben ik heel erg dankbaar dat ze mij deze kans hebben gegeven om deze stage in het buitenland te volbrengen. Bedankt voor al jullie emotionele, financiële, rationele, ouderlijke en vriendschappelijke steun. Bedankt voor deze ontdekkingstocht en bedankt om er ook 's nachts voor mij te zijn als ik belde. Bedankt voor alles!

Trudy wil ik heel erg bedanken voor de steun en liefde die ik van haar kreeg. Een meisje die in mijn klas zat maar die ik verder niet goed kende is uitgegroeid tot een echte vriendin waar ik in de toekomst heel mooie herinneringen mee kan ophalen en waarmee ik fantastische ervaringen heb meegemaakt. Bedankt om er altijd te zijn, in goede en slechte periodes, tijdens de slappe lach maar ook tijdens een dipje. Bedankt voor deze ervaring met mij te delen en samen met mij, hand in hand, deze onbekende wereld te ontdekken. Bedankt voor je kennis tijdens het project, je moedige antwoorden en je oppeppende woordjes. Bedankt om mijn vriendin te willen worden!!

Alle medewerkers van Santa Martha wil ik ook bedanken. Ook dankzij hen heb ik een fantastische stage beleefd. Ze namen ons - twee westerse jonge meisjes- op in hun wereld, lieten ons kennis maken met hun ideeën, gevoelens en ervaringen en leefden met ons mee. Ze beschouden ons een beetje als hun kinderen en ze hebben ons laten genieten van het mooie land, mensen, cultuur en natuur. Dankzij hen is deze stage een superervaring geworden omdat ze ons toelieten in hun wereld. Bedankt voor al jullie liefde en steun, ik vergeet jullie nooit!

Ook een dankwoordje voor mijn school Inholland in Delft. Ik wil de docenten Dier- en Veehouderij, mijn coach en Lucas bedanken om mij deze mooie stageplaats aan te bieden, hem goed te keuren en ons in redelijke vrijheid deze stage te laten volbrengen; Advies werd gegeven, uitstel werd aanvaard en moeilijk werd er nooit gedaan. Bedankt voor de mogelijkheid te bieden tot deze geslaagde ontdekkende stage!

Tenslotte wil ik ook het volledige thuisfront bedanken.
Brammetje, dat jij je vriendinnetje zomaar hebt laten vertrekken zonder er moeilijk over te doen. Gelukkig had je er evenveel vertrouwen in als ik en heeft het ons ook geen kwaad gedaan.
De familie en vrienden voor de mailtjes, brieven en reacties op deze site. Het deed deugd om af en toe iets vertrouwds te lezen en herinnerd te worden aan mijn echte thuis. Bedankt voor de lieve woorden en gebaren op voorhand, tijdens mijn verre reis en bij de thuiskomst!

 

Terug Thuis

Zondagavond, 13 november
Even met veel heimwee en mooie herinneringen terug kijken vanuit Delft op een fantastische stage. Eenmaal helemaal terug gaat het oude ritme weer z'n gang en moet ik daarin mijn draai proberen te vinden.... En dat is nog helemaal niet zo simpel...

Maandag tot woensdag ben ik naar Santa Martha geweest, op het gemak wat geholpen hier en daar en vooral genoten van mijn laatste momenten. Samen werken, babbelen, lachen en genieten van de anderen, de omgeving en al het mooie dat mijn tweede "thuis" me bood. 's Avonds mijn gerief beginnen inpakken en beseffen dat het echt allemaal op z'n einde loopt. En de woensdag op Santa Martha rondlopen met het lege gevoel dat het de laatste uren zijn. Het afscheid viel me zwaar... En gelukkig niet voor mij alleen, maar ook voor vele collega's en vrienden die ik daar had gemaakt. Ik trakteerde met taart als afscheid en kreeg er ontroerende, mooie woorden en afscheidscadeautjes voor in ruil. En toen het moment dichterbij kwam van vertrek voelde ik meer en meer dat ik echte vrienden achter moest laten en het wel eens lang kon duren voor ik die terug ging zien...
Na een emotioneel afscheid splitsten onze wegen dan uiteindelijk toch en ging ik op weg naar het andere deel van de wereld.

In de luchthaven vond ik andere Belgen om samen de tijd te verdrijven en we zagen er ook Tom Boonen die samen met ons op het vliegtuig ging zitten. Dat dachten we toch, want het bleek zijn broer Sven te zijn die wel goed op hem gelijkt... Geen echt straf verhaal dus van deze keer....
Na een lange vlucht waar ik gelukkig wat op geslapen heb kwamen we aan in Amsterdam. Daar grote controle op drugs en dan in een heel oud en klein vliegtuigje op naar Brussel. Eenmaal aangekomen stond niemand mij op te wachten. Geen ontvangstcomitee dus... En toen even later toch wel, ze hadden niet op een te snelle vlucht gerekend.

Het weer in België vind ik wel heel erg koud en ook het ritme van de dagen en nachten moet ik nog een beetje terug vinden. En zoveel meer waar ik weer moet aan wennen. Gewoon gras en bomen, herfst, Jupiler, drukte, haast, fietsen, vrienden, school, Brugs, lawaai, gewone muziek, ....

zondag, november 06, 2005

 

Weetjes

Donderdag tijdens het duiken kreeg ik in de namiddagduik erg veel pijn aan mijn tand. Het was de tand waarvoor ik al een paar keer voor naar de tandarts geweest was omdat hij pijn deed. Maar de tandarts die kon niets vinden, ook niet na het maken van een foto en dus bleef ik af en toe pijn voelen in die tand. Zo ook bij het duiken. Door het drukverschil dat je ervaart bij het duiken moet je je oren klaren (door je neus dicht te knijpen) want je voelt hetzelfde als dat je in een vliegtuig of in de bergen kan voelen. En je kan ook last van je tanden krijgen wanneer daar holtes zijn. Dat wil zeggen wanneer je een gaatje hebt. En daarmee mag je niet duiken. Vrijdag heb ik dus niet gedoken maar ging ik naar de tandarts gaan. Na veel rondbellen vond ik een tandarts die me kon ontvangen en werd ik tussen de afspraken door binnen geroepen bij dokter Debrabander (blijkt Belgische roots te hebben!). Hij vertelde mij dat hij niet veel Belgen tegen komt, maar dat ik de tweede in twee dagen was. De dag ervoor had hij een wielrenner uit Belgie behandeld. Ik vroeg dus of het om Tom Boonen ging, en jawel hoor, die had hier ook last van tandpijn...
En de tandarts die onderzocht mij en trok een foto en vond ook niets. Maar hij dacht dat er iets mis kon zijn met de vulling die op die tand zat. En toen hij die losmaakte bleek dat er luchtbelletjes tussen mijn tand en de vulling zat. vandaar de pijn dus. De tand is opnieuw gevuld en ik heb zaterdag zonder pijn (toch niet in mijn mond, wel van de blaren van de zwemvliezen, maar dat is iets anders...)kunnen duiken. Hij wenste me veel plezier met mijn laatste duiken en het examen en vroeg wel dat ik hem nog eens wou laten weten hoe t geweest was. Erg vriendelijke man dus en het heeft geholpen, mijn tandpijn was weg en ik ben geslaagd!

- Vrijdagmiddag kwam ik Tom Boonen tegen. Marco (de vriend van Trudy) had hem het eerst herkend. En toen we hem iets later nog eens tegen kwamen moest ik er wel iets tegen zeggen vond ik. Ik wenste hem veel succes in de rit van gisteren (wat geholpen heeft misschien?)en hij vroeg mij of ik kwam kijken. Daarop moest ik ontkennend antwoorden aangezien ik toen moest duiken. En dat vond hij ook erg leuk vertelde hij mij. Ik zei hem dat ik hem misschien 's avonds nog ging zien op de afterparty in Mambo en dat vond hij goed.... Alleen ben ik 's avonds niet naar Mambo geweest, want mijn medegezellen die mee gingen gaan die lieten verstek gaan. En ik ben ook een beetje verkouden en was wel erg moe na mijn drukke duikdag. Maar toch vind ik het wel jammer, want misschen zat er wel een mooie foto met de wereldkampioen in!

- Gisteren werd ik na het duiken naar huis gevoerd door hans, de duikinstructeur. Hij ging namelijk met zijn zoontje van drie bij de Burger King iets eten. Maar niet voor het eten, wel voor het speeldorp eraan. een heel compex van buizen, gangen en glijbanen waar kinderen hun hartje aan op halen. Zo ook de kleine Robin. En ik ging mee, vooraleer ik naar huis ging, want eten moest ik ook. Robin durfde niet zo goed tussen al die andere kinderen erop, maar toen ik vroeg aan hem of hij wel wilde als ik meeging, dan was hij direct overtuigd. En zo kroop ik meer dan een halfuur op handen en knieen (ai ai) door de buizen en gaatjes. Gelukkig was het ook voor grote kindjes gemaakt!

- Ik begin aan mijn laaste daaagjes hier. De volgende dagen ga ik nog naar Santa Martha om nog wat in gezelschap te vertoeven. Ik denk wel dat ik iedereen heel erg ga missen en dat ik het best wel lastig ga hebben om afscheid te nemen. Net zoals ik voor het vertrek toch eventjes geen zin had om te vertrekken toen ik in Zavemtem stond en alleen die onbekende nieuwe wereld ging ontdekken. Maar ik weet wel dat ik altijd welkom ben bij mijn nieuwe vrienden hier en wie weet kom ik over een paar jaar wel eens terug om iedereen terug te kunnen omhelzen... Of wie weet komen zij wel eens op bezoek in het koude Europa.....

 

het duiken

Nog even aan de oppervlakte voor we het water induiken...
Beneden aangekomen altijd even laten weten dat alles goed gaat. In het begin miste ik wel vaak en deed het teken met mijn duim omhoog. Maar dat betekent in het duiken "stijgen". Dus toen moest ik mij vlug herpakken en het "ok" teken geven door een rondje te maken tussen duim en wijsvinger.
Een oefening om te kijken of je je drijfvermogen beheerst. Je moet kunnen blijven hangen ter plaatse zonder te stijgen of te dalen (een beetje wel, door je in- en uitademing, maar niet extreem) . Hier bewijs ik dat ik het kan en daarmee kan je dus ook zonder problemen je in het water bewegen, onder, op of door alles. Door de juiste hoeveelheid lood rond je middel en je opblaasbare vest in balans te brengen bekom je deze toestand.
Een heel gek maar mooi visje

Oefenen onder water om je masker te ledigen. Je masker moet je laten vollopen en dan kunnen ledigen. En ook je masker helemaal uit doen en terug aantrekken en dan het water eruit halen. Dit moet je doen door naar boven te kijken, aan de bovenkant van je masker duwen met je vingers en dan door je neus uitademen. En dat lukt wonderwel heel erg goed. Alleen had ik altijd het gevoel dat ik mijn neus aan het snuiten was in dat masker....

Een grot waarin we doken. Dit vond ik wel een beetje eng want het was er heel erg donker. Maar ook wel heel mooi, andere soorten koraal en veel rotsen dus he...
Dit is een octopus die onder een rots lag. Een beetje opgevouwen dus, maar je herkent heel duideljk zijn ogen en je ziet ook de tentakels. Erg mooi!
Hier zie je (een beetje onduidelijk) een grote rog, met een superlange staart. Heel mooi om te zien en het is net alsof hij vliegt want hij maakt een vliegende beweging als hij zwemt.
Tijdens een van de vele oefeningen moest ik onder water (ongeveer op 15m diepte mijn setje uit doen en weer aantrekken. Ook de loodgordel moest uit. Het uitdoen ging vlotjes, het terug aan krijgen lukte iets minder snel. Maar ik ben ni weggestroomd of naar boven gezogen. Dus oefening was geslaagd!

Na het duiken in het sea- aquarium wou ik meer! Ik informeerde waar ik kon duiken en dat kon op Lagun. Playa Lagun ligt iets verder dan Santa Martha en wordt uitgebaat door een Nederlands koppel. De vrouw houdt het cafetaria open en de man geeft duiklessen. Ik schreef me dinsdag in voor een cursus en kon woensdag al beginnen. Ik reed 's ochtends mee met Cristina die me er afzette en plonsde nog even in het water aangezien ik er meer dan een half uur van tevoren was. En om 9u startten de lessen. Ik had priveles aangezien ik de enige leerling was. Aan de hand van 5 filmpjes, uitleg van Hans (de instructeur) en een boek leerde ik de theorie. En direct de eerste ochtend gingen we al het water in. Ik leerde basisvaardigheden zoals hoe je moet ademen, je duikbril laten vollopen, je mondstuk in het water verliezen, zelf navigeren met compas, iemand in nood helpen en veel meer. En we gingen ook direct in de "diepe" zee duiken. Lagun heeft een baai en na 5 min zwemmen kom je aan een rif. Daar zie je prachtig koraal en heel erg mooie vissen. Zo zag ik in de eerste duik een zeeschildpadje dat aan het uitrusten was op het rif. Later zag ik ook een haai, een octopus, roggen, een kreeft en heel veel verschillende mooie vissen. Ik dook de eerste keer op 11 meter en mijn laatste duik die was op 17.7 meter, bijna het maximum wat ik met dit diploma mag doen (18 m). De laatste dag kreeg ik een theorie-examen en werd ik beoordeeld op al mijn duiken. En die waren ook goed dus slaagde ik voor het duiken. Ik kreeg een diploma en mag nu zonder instructeur (maar met een buddy, want je moet altijd uit veiligheid met twee zijn om te duiken) overal ter wereld duiken. En als extra kreeg ik er nog een cd-rom bij met foto's die getrokken zijn tijdens een paar duiken. Jammer genoeg kwamen we net toen geen schildpad of haai tegen. Maar toch een mooie ervaring en herinnering!

vrijdag, november 04, 2005

 

Animal Encounters





De eerste duik bij het sea-aquarium. We konden de dieren voeren en aaien. En dus deden we dat ook. Wel een beetje eng om die roggen zo helemaal op je te krijgen, maar een heel mooie en fantastische ervaring!

 

sea- aquarium



Het sea-aquarium. Hier zwommen Trudy en Marco met dolfijnen en kregen ze er een zoentje van en konden de dolfijn kunstjes laten uitvoeren. Wel leuk denk ik en ook mooi om te zien!

 

Santa Martha opendag

Het serveren van verse kokosnotensap. Je vraagt en ze worden direct vers geperst. Rock hier die kokosnoot opensnijdt en erna er een rietje in steekt om je te laten smullen...


Een van de vele kraampjes met typische waren van Curacao


De verschillende winkeltjes


Joyce aan het werk. Ze demonstreert aan het leerbewerkingsstandje hoe je leren sandalen maakt. En dat in kerstkledij, want het was een beetje een kerstmarkt....


dinsdag, november 01, 2005

 

dinsdag 1 november 2005

Hallo,
Zondag was het groot feest op Santa Martha. Ik reed mee met Indira de buurvrouw en samen gingen we op weg om 7.30u 's ochtens op een zondag... gelukkig nam ik de maandag vrijaf!
Het feest begon om 10u maar er moest nog vanalles voorbereid worden. Er kwamen verschillende standjes te staan. 20 standjes van mensen van buiten Samta Martha die er ook iets konden verkopen. Ze verkochten kerstartikelen, maar ook typische soevenirs van hier en eten en drinken. Houten speelgoed, handtasjes, sierraden, spelletjes, en heel veel typische dingen van Curacao die alle toeristen kopen.... We hadden ook een paar bars opgezet, een standje van producten die in de leerlooierij op Santa Martha gemaakt wordt en dan de gewone 'tienda', winkel van Santa Martha.
Het zag er allemaal heel erg groots uit en dat bleek het ook te zijn. Drie keer per jaar wordt er zo'n groot feest georganiseerd en nu was het thema kerst. Ondanks dat zag ik niet echt veel kerstdingen. Wel moesten wij, als werknemers, groene of rode kledij aan hebben, kerstsfeer dus.
Er kwam heel wat volk kijken en ik hielp voornamelijk mee achter de bar. We serveerden er vanalles waaronder ook vers cocosnotensap. Als je dat wilde, dan sneed Rock een kokosnoot open en kreeg je er een rietje in. Net zoals in films eigenlijk. En vanaf 14u tot 18u kwam er een bandje van Curacao de mensen vermaken met muziek. Het was gezellige muziek, echt van hier, en de sfeer zat er al snel in. De mensen begonnen mee te zingen en mee te dansen. En ook ik heb er aan moeten geloven. Op een gegeven moment gingen ze met een tiental werknemers van Santa Martha dansen en trokken ze me mee. Het was wel gezellig! En 's avonds kwam er nog de afterparty met de resterende drank (vnl bier!) en ook dat was zeer gezellig!!! En voor de opkuis haasten Indira en ik ons naar huis. Het was een lange dag en we waren rond 20u terug thuis. .. Gelukkig kon ik de volgende dag uitslapen... dacht ik...
want niets was minder waar, om 6u was ik alweer wakker van de krijsende buurjongens... gelukkig verrichten oordopjes soms wonderen en dommelde ik weer in slaap tot rond 8.30u...
Om 10u had ik afgesproken met Trudy en haar vriendje. We gingen op weg naar het sea-aquarium en daar hadden zij een afspraak om met de dolfijnen te zwemmen. Ik mocht mee in de aparte zone als toeschouwer. En ik trok foto's voor hen. Ze konden samen met vier andere mensen met twee dolfijnen zwemmen. Wel zag je dat die dolfijnen een voorkeur hadden voor naar wie ze gingen en dat waren niet hen. Ze mochten ook een paar opgelegde kunstjes met de dieren uitvoern. Zo kreeg iedereeen een kusje, konden ze de dieren doen praten of rondjes draaien en werd iedereen door twee dolfijnen naar voren getrokken door hen vast te houden aan hun rugflipper. 't Zag er wel leuk uit, maar ik heb er geen spijt van dat ik het niet gedaan heb. Achteraf kon je de video of foto's kopen en Trudy kocht een paar foto's van hen die ze in een kalender verwerkten. Een mooi souvenir!
En in de namiddag gingen we kijken om te duiken. Verre familie van Marco die heeft hier op Curacao een duikschool en het toeval wil dat die net degene is die bij het sea- aquarium zit. " Animal Encounters" heet het en je kan er duiken tussen de dieren. In de zee is er een stukje afgezet waarin vissen van allerlei kleuren en formaten zitten. En ook veel roggen. Daar doken we bij en konden hen ook voeren en aaien. Vooral die roggen zijn wel eng omdat ze helemaal op je komen kruipen en ze zijn toch wel meer dan een meter groot. En eenmaal ze doorhebben dat je visjes hebt om hen te voeren blijven ze komen en voel je je zelf helemaal rogge... Naast deze vissen konden we ook de aanpalende dieren voeren. Deze zaten achter een gaas en we konden haaien en zeeschildpadden voeren. Echt heel sjiek om te doen! Ik was als enige onervaren duiker en kreeg dan ook alle aandacht van de knappe duikinstructeur.... Er werden ook foto's getrokken tijdens het duiken en we kochten samen een cd-rommetje.
Enne,
intussentijd heb ik de smaak te pakken en reserveerde ik voor de komende dagen een cursus duiken om m'n brevet te halen. Met dat brevet mag je dan samen met een andere duiker met brevet duiken op diepere plaatsen. Want nu mocht ik maar tot max 5 meter (het was er vier waar we gedoken hebben). Vandaag ben ik naar Santa Martha geweest en heb er een beetje bijgepraat met de mannen. Niet echt gewerkt, maar toch wel wat gedaan met de dieren. En vanaf morgen volg ik vier dagen cursus duiken in de zee... Spannend!

zaterdag, oktober 29, 2005

 

zaterdag 29 oktober

Bon dia tur hende,
Woensdagavond kregen we een nieuwe gast in ons huisje, nl. Marco, Trudy haar vriend. Dat betekende dat zij met hun tweetjes in het grote bed sliepen en ik in het plooibedje.... Maar vanaf gisteren zijn ze vertrokken voor een romantisch weekje samen op hotel. Toevallig hetzelfde hotel als dat mijn ouders hadden. Ik ken er dus al een beetje de weg...
Donderdag ben ik alleen naar Santa Martha vertrokken en heb ik samen met Manito onkruid gewied. Trudy en Marco kwamen een bezoekje brengen en ik ging met hun terug mee weg rond de middag. We gingen even op boodschap en erna gingen we naar het sea-aquarium een kijkje nemen. Marco die kent namelijk iemand (via via) die daar een duikclub bij heeft. En aangezien ook hij hier wel wil duiken gingen we eens informeren. De man blijkt in het sea-aquarium zelf een duikclub te hebben waar je bij de vissen, haaien en andere kan duiken. Hij nodigde ons uit om maandag samen met hem te duiken en we namen de uitnodiging met beide handen aan. Trudy en Marco gaan maandagochtend eerst zwemmen met dolfijnen en erna gaan we dus samen duiken. We kregen van de man ook een gratis ingang in het sea-aquarium en we bezochten het donderdag dus nog eens. Na maanag ga ik daar al helemaal gezien hebben want dat is dan mijn derde keer. Maar het is er wel mooi en groot, dus 't gaat nog net niet vervelen.
Vrijdag ben ik weer alleen op Santa Martha gaan werken en daar was iedereen druk in de voorbereiding voor zondag. Dan is er namelijk opendag en verwachten ze heel veel bezoekers. Ook dan ga ik een handje helpen. Vrijdagavond hebben we nog met z'n drieeen samen gegeten en naar een filmpje op Marco z'n laptop gekeken en erna zijn ze vertrokken naar hun liefdesnestje.
Nu is het zaterdag en zijn we intussen alweer verenigd. Samen op de pc, samen eten en samen zwemmen staat er voor vandaag op het menu. En morgen dus een dagje op Santa Martha. Er wordt vanalles van zelf gemaate artikelen verkocht en het is ook een soort kerstmarkt. Ook is er verschillende soorten creools eten en drinken te koop. We zullen eens zien wat dat geeft he!

woensdag, oktober 26, 2005

 

koeien

Elke dag worden de koeien losgelaten. Ze worden 's ochtends uit hun "wei" gelaten (die is zonder gras, maar enkel aarde en als het geregend heeft erge modder) en dan mogen ze in de vrije natuur op het domein grazen. Het domein van Santa Martha is 17 ha groot en bevat een groot bos. Daarin lopen de koeien meestal te grazen aan vanalles en rond de middag komen ze weer binnen. Een aantal koeien hebben dan cactussen op hun lijf hangen omdat ze door een cactussenveld gelopen hebben, maar ze lijken er geen hinder van te ondervinden. Een paar weken geleden kwam er een koe terug die op een plankje met een spijker getrapt had. Deze koe heeft nog steeds last van haar poot en ze loopt nog steeds mank. Dit dier wordt dan nu niet losgelaten en krijgt wat krachtvoer korrels apart en een behandeling aan de poot.
Vanmiddag toen we terug kwamen uit de cantine van te eten riep een participant ons. Hij vertelde een hele reeks tegen ons waar we niet veel uit konden opmaken. Behalve het woord 'baka', koe dus dat we hadden opgevangen. Hij wees ook richting ons veldje. En ja hoor, daar stonden twee koeien op hun gemak te grazen aan onze nieuw geplante plantjes... We hebben die man bedankt voor de waarschuwing en zijn de koeien gaan opjagen, naar andere (waarschijnlijk minder lekkere) stukjes grond. En de jongens die de 'koeherders' zijn, die zagen we nergens...

 

woensdag 26 oktober

Over exact 2 weken vertrek ik... k voel al een beetje kriebels....

Voor het moment is Trudy haar vriendje gaan ophalen die vandaag op vakantie komt en zijn liefje komt bezoeken. Ze blijven samen tot vrijdag en dan pakken ze hun valiezen en laten mij helemaal alleen. Trudy neemt dan ook de volgende week vrij om samen met haar vriendje te genieten van het eiland en elkaar. Een mooi vooruitzicht denk ik!

Er zijn dit weekend 7 kleine schaapjes overleden. Onze kleine diertjes die we de papfles gegeven hebben dus ook. Het was wel te verwachten als je zag hoe klein en zwak ze waren. Maar het goede nieuws is dat er intussentijd alweer een tiental andere kleine ukkies ronddartelen in de stal. En deze lijken wel fitter en gezonder dan die vorige! Goed nieuws dus. En de dierenarts die doet momenteel een mestonderzoek en hopelijk geven die resultaten een ziekte aan waar er dus iets aan gedaan kan worden....

Vandaag moesten Trudy en ik bij Cristina verschijnen voor onze beoordeling. Hij wou dat we op voorhand zelf het beoordelingsformulier invulden en hij vond dat hij zich wel kon vinden in onze resultaten. We zijn dus geslaagd voor hem in ons opzet. De plantjes staan er dan dus ook allemaal en ze groeien goed. Dus we kunnen niet klagen en Santa Martha ook niet. Nu nog een kwestie van het blijven onderhouden van het onkruid en de plantjes en het is helemaal geslaagd. Maar dat is een taak voor de mensen die er blijven als wij terug keren en ik vrees ervoor dat dat dan ook gedaan gaat worden....

Vanmiddag heb ik de mannen leren 'piekezot jagen' en ze vonden het erg leuk. Er viel net een hele grote onweersbui en het was kwart voor 12, bijna etenstijd dus, dus dan mogen ze wel een spelletje spelen. Maar ze verraden zichzelf telkens als ze de piekenzot trekken door te beginnen lachen of het luidop te zeggen, waardoor het spel iets minder spannend is, maar wel weer iets grappiger. Morgen probeer ik ze subtiliteiten bij te brengen. Hoewel ik daar ni echt een geschikte persoon voor ben vrees ik....

zondag, oktober 23, 2005

 

vlootdagen








Dit weekend waren er vlootdagen in Curacao. Er zijn demonstraties van vanalles van de Koninklijke Marine, de Kustwacht en allemaal partners. Er komen dan ook eenheden vanuit Nederland, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Colombia, Mexico, Venezuela en natuurlijk ook van de Nederlandse Antillen en Aruba. Er liggen allerlei schepen waarop je een kijkje kan nemen aan boord en er zijn demonstraties. Zo zagen we de vliegende en varende eenheden in actie , voerden mariniers een landing uit, zagen we een drenkeling gered worden na het blussen van de boot die gebotst was en hoe een vijandig schip overmeesterd werd. En op het einde daalden mariniers af van de Julianabrug. Een mooie belevenis die ook mooie foto's opleverde, waar ramptoeristen wel hun hartje mee kunnen ophalen.....

 
De leguanen die je in stad ziet met de man erbij. Je mag dan een foto trekken van de dieren op je voor geld. Maar vanop de boot kon ik ze (ongezien) toch fotograferen. Mooie beestjes he?! En dan te bedenken dat ik zulke dieren in de soep heb gegeten...

Hier de kindjes van Indira, onze buurvrouw die genoten in ons zwembadje! Een waar plezier om hen te zien spelen, en er past nog net een van ons bij om dan lekker krap bij elkaar int zwembadje te zitten...

Hier ben ik een heerlijk ijsje van de Haagen Dazs aant eten. Twee bolletjes die veel meer lijken (t lijken er wel 6) Eentje Belgian Chocolade en eentje mokka met chocoladebrokjes. En ik kreeg gratis topping er vanboven op en ik koos voor banaan en kreeg een echte banaan in schijfjes er vanboven op. Heerlijk....! Alleen veel te veel en zeker te veel chocolade waardoor ik me de rest van de dag misselijk voelde.... Volgende keer minder chocolade zodat ik echt kan genieten!

Deze haarspel heb ik helemaal zelf gemaakt bij de leerbewerkingsafdeling, bij Joyce dus. Ik had zo'n speld mee en ik toonde hen die met het idee dat ze ook zoiets kunnen maken voor in de winkel te verkopen. Zodoende wordt dit nu ook in allerlei kleurtjes en formaten gemaakt. En we mochten ook elk zelf eentje maken. Ik koos voor sober maar (naar mijn menig) mooi. Joyce vindt het veel te simpel. Maar ik vind hem wel goed gelukt!

Een van de kleine schaapjes die we op het droge aan het helpen waren... Duidelijk met grote dorst als hij Trudy haar neus al als tepel aanzag... Maandag zullen we zien of ze het al dan niet gered zullen hebben....

zaterdag, oktober 22, 2005

 

zaterdag 22 oktober

Bon tardi tur hende,
Het is zaterdagmiddag en we hebben nog niets gedaan behalve op het gemak thuis gezeten en mijn boek uitgelezen. Intussen al twee boeken uit gelezen die mama mee had, De Da Vinci Code en een boek van Aspe. Maar mijn boekenhonger is nog niet gestild....

Woensdagavond zijn we gaan kijken of we een studentenpakket konden krijgen en dat kon met ons stagecontract. Het was meer een reclamestunt voor een organisatie die buitenlandse stages organiseert en op deze manier reclame maakt. Het pakket bevatte een aantal tijdschriften en een paar bonnen voor winkels, cafe's en restaurants. Niet ter waarde van de beloofde 500 gulden, k denk dat dat voor iedereen samen was. Tenzij je al die bonnen effectief gebruikt, dan kom je er misschien wel aan. Maar ik dus niet :)
Donderdag op Santa Martha schaapjes proberen te redden van de dood. Er worden momenteel veel lammetjes geboren, maar veel dieren sterven aan een onbekende ziekte. Zo sterven er vele moederdieren en daardoor ook een aantal lammetjes. Maar ook andere dieren sterven op mysterieuze wijze... Volgende week komt de dierenarts eens kijken en een mestonderzoek doen. In de hoop dat het iets oplevert. Zo waren er donderdag 3 lammetjes zonder moeder, die we kunstmelk hebben gegeven. Van een ander zwak diertje (want vele lammetjes worden erg zwak geboren, ondanks dat de moederdieren wel redelijk kloek staan) hebben we de mama gevangen en het lammetje aan de tepel gezet. Hem een beetje geholpen met drinken dus, want hij kon ni op z'n pootjes staan en geraakte dus niet tot aan de tepel. 's Middags zagen we dat er nog 5 nieuwe diertjes geboren waren, waarvan er wel vier sterk leken. We ontsmetten de navelstreng (want dat is een grote infectieweg) en gaven de andere kleine stakkers nog wat melk. Maar voor 3 van de diertjes vrees ik het ergste. Na het lange weekend zal er van hen niet veel meer overschieten vrees ik...
Want vrijdag was een algemene vrije dag. Dag van de Antillen en dus was iedereen vrij! We genoten door op het gemak wakker te worden. Met een boekje, en het zwembadje in de tuin kan je lekker genieten. En we maakten biefstuk klaar waardoor we nog meer genoten! 's Middags kwamen we naar de stad en gingen ook lekker zwemmen.
Straks gaan we ook nog even zwemmen want het weer is hier nog steeds zalig! Terwijl jullie liggen te rillen van de koude genieten wij nog steeds van de volle zon en meer dan 30 graden. Het heeft intussen alweer een week niet meer geregend en dus is het erg warm en droog. Ook is er niet veel wind en naar het schijnt heeft dat te maken met de orkanen in de buurt die onze wind meenemen. Geen herfst, regen of koude bij ons, geen dikke wollen truien of regenjassen, enkel een zonnenhoedje en een bikini en meer hebben we hier niet nodig. Hoewel een beetje koelte wel lekker zou zijn, af en toe... net zoals een zoektocht naar nootjes in het bos, wat ik dus wel begin te missen.....!

 

post

Beste oma, mama en Brammetje,
Bedankt voor jullie post!
Ik vond het heel erg leuk om briefjes en kaartjes te krijgen van het thuisfront. Het was telkens een leuke verrassing om post te krijgen die me toch een beetje heimwee bezorgen!

 

de vertaling

bon dia tur hende
Goeiemorgen iedereen

Aki nan ta hopi duchi.
Het is hier erg leuk.

Tabata hopi kalor.
het weer is erg warm

De dia luna te dia bierna nos ta traha na soto Sta Martha.
Van maandag tot vrijdag werken we op Santa Martha.

Nos kolega na tabata dushi hende i nos a pasa hopi kontentu ku nan .
Onze collega's zijn heel erg vriendelijk en we hebben veel plezier.

Ajera nos a traha kechi.
Gisteren hebben we kaas gemaakt.

Den wiekent nos ta bai landa hopi.
In het weekend gaan we veel zwemmen.

Podise mi no ta bai mas podise mi ta keda korsao...
Ik verlang nog niet naar huis en misschien blijf ik hier wel...

Un sunchi pa tur hende, Vullu
Groetjes aan iedereen, Veerle

woensdag, oktober 19, 2005

 

Campo Alegre!!!

Maandag vroeg men op het werk ons of we meewilden naar Campo Alegre deze week. Dinsdag is de enige dag dat ook vrouwen binnen mogen en er een kijkje kunnen nemen. En ook een aantal van onze vrouwelijke collega's waren benieuwd en wilden wel eens zien wat of die wilde verhalen nu wel echt waar waren. Zo zei men dat er een groepje collega's meegingen, Brain en Aichel van de houtbewerking gingen mee en Naisie (plantenteelt), Mirellies (bureau) en Jaquelinne (onthaal) waren de dames die ook wel eens een kijkje wilden nemen. Indira onze buurvrouw wou ook wel mee, maar vond geen oppas voor de kindjes, dus die liet verstek gaan. Dinsdagavond kwamen ze ons halen, Aichel heeft een soort busje en iedereen werd ermee opgehaald en terug thuis gebracht. Ze reden in onze straat een beetje verder en pikten ook Cristina onze baas op! (dit wisten wij ni en we voelden ons al een beetje beschaamd worden...)
Aangekomen in Campo moesten we 25 guldens betalen en moesten we ons fototoestel afgeven. Jammer! En toen we binnen kwamen keken we onze ogen uit!
Het is echt een heel groot complex, met wel meer dan honderd meisjes. Die meisjes wonen er ook echt in allemaal dezelfde roze huisjes. Het deed me een beetje denken aan sociale woningen van bij ons. Maar wel erg verzorgd hoor! Met boompjes en versieringen en vanalles. En meisjes van allerlei landen, vnl Latijns Amerika, die allen heel erg weinig aan het lijf hadden. Een kort rokje dat je bijna geen rokje kan noemen en een bh die alles onthullend is. En daar liepen ze mee rond. En toen kreeg ik nog aandacht van mannen die naar me lonkten met m'n lange broek en t-shirt aan... schandalig!
Als een meisje een man aan de haak had geslaan (of omgekeerd, k heb me ni verdiept in hoe t moet) dan gaan ze samen naar haar huisje en dan gaat t rode lampje boven de deur aan als teken dat het bezet is. En even later komt de man doodleuk weer buitengewandeld en gaat soms dan op zoek naar z'n volgende prooi of is helemaal klaar gekomen om terug naar moeder de vrouw te reizen...
Op het terrein stonden ook hier en daar een grote tv echt vieze harde porno te tonen in detail.. iets wat ik niet had hoeven te zien! Achter de gordijntjes van sommige huizen stonden ook dildo's of andere speeltjes, maar meestal was het heel sober, allemaal dezelfde huisjes met dezelfde gordijntjes.
Er was centraal een bar met zetels en een podium waar een paal stond in de midden. In het begin dat we er waren , 22u, was er karaoke (de nationale bezigheid hier zou ik denken) en om 23.30u begon er een show op het podium. Meisjes verkleed als duivel, kat, bruidsmeisje of wat dan ook kwamen op, gingen in het publiek met hun kont op schoot bij een aantal mannen staan schudden en trokken daarna op het podium hun kleren uit. Een aantal maakten gebruik van heupwiegen, de paal of andere aantrekkelijke kunstjes. Een aantal waren duidelijk nog in opleiding. En er kwam ook een man, die een half uur de show stal en alle vrouwen het hoofd op hol deed slaan maar uiteindelijk niet verder ging dan in z'n string te staan dansen, wat een grote teleurstelling was! Hij kwam ook bij mij op schoot en bij de andere collega's (stom van ons om op de eerste rij te gaan zitten!)
Al bij al was het een gezellige avond, veel nieuws gezien en eindelijk kunnen we erover meespreken, over het grote Campo Alegre! Maar het is niet zo dat ik volgende week weer wil gaan. Het was gezellig, met de collega's maar uiteindelijk heb ik er niet echt iets aan gehad. Het is als een mengeling van het glazen straatje en een paaldanstent vermoed ik. En dat kan ik in Belgie ook wel eens gaan bezoeken he....


Hieronder een stukje dat ik op internet vond over... jawel, Campo!

"October 10, 2003

Campo Alegre

Prostitutie komt overal ter wereld voor. Op sommige plaatsen (Nederland) gebeurt dat openlijk, op andere plaatsen moeten er wat contacten worden gelegd, maar het is er altijd.
Op Curacao zijn we een beetje dubbel. Van de ene kant kan er veel niet. Zo is een Escort-Agency hier vooralsnog ondenkbaar. Ook bestaat er geen enkele sex-shop. Van de andere kant zijn er diverse gelegenheden waar mannen een biertje kunnen drinken en vermaakt worden door dames, een soort clubs.
Die dames komen uit Zuid-Amerika, met name Colombia en de Dominicaanse Republiek. Opvallend is dat er nooit een Curacaose tussen zit. Eigenlijk is dat ook wel logisch, Curacao is net een groot dorp. Een potentiele prostituee uit een Nederlands dorp biedt haar diensten waarschijnlijk ook liever niet in haar eigen woonplaats aan.
En dan is er Campo Alegre, een compound niet ver gelegen van Hato Airport, waar tientallen voornamelijk Colombiaanse prostituees in een soort van reservaat zitten. Tot een jaar of vier, vijf geleden was dat een vrij armoedige bedoening. Toch was het er gezellig. Er waait een lekker windje bij de bar, er klinkt leuke Bachata-muziek, het bier is goedkoper dan bij café De Tropen en men kan er goed zijn Spaans oefenen. De dames krijgen een visum voor drie maanden, worden medisch gekeurd (AIDS) en zijn verplicht zich vanaf zes uur 's avonds op het terrein te bevinden. Op woensdag- en zaterdagavond is er om twaalf uur een Show.
Ongeveer vijf jaar geleden werd Campo Alegre drastisch verbouwd. Het lijkt nu meer een vakantiepark, keurige appartementen, leuke straatjes met palmbomen, pool-tafels, kapsalon, alles is er. Algemeen bekend was dat eigenaar Giovanni van Ierland dit project gebruikte om geld wit te wassen. Geld dat hij verdiende met omvangrijke drugstransporten naar Nederland. Dat was nog in de tijd dat de Grote Jongens zich onaantastbaar voelden. Inmiddels zit Giovanni van Ierland in de Bon Futuro gevangenis, hij is veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf. Zijn advocaat Lesley Franklin kreeg 7,5 jaar.
Een ijzeren regel op Campo Alegre, overigens ook Hotel Mirage of C&A genoemd, is dat er alleen mannelijke bezoekers worden toegelaten. Dat heeft twee voordelen redenen: ten eerste weet men dat iedere vrouw daar dus een prostituee is en ten tweede loopt men niet het risico een buurvrouw of vrouwelijke kennis tegen te komen. Het tegenkomen van mannelijke kennissen wordt overigens totaal niet als een probleem gezien. Anders zou men de tent ook wel kunnen sluiten...."
http://blog.lachicamerengue.com/archives/000062.html

 

Woensdag 19 oktober

Dag iedereen,
Zaterdagavond zijn we lekkere pepersteak gaan eten op het Wilhelminaplein, de dagmenu. Dat hadden we 's middags zien staan en ons er dus de hele dag op aan 't verlekkeren om dan 's avonds eens een lekker stuk vlees te eten. 't Smaakte heerlijk! En ook zondag hebben we culinair genoten! We stonden op het gemak op, lazen wat in onze boeken, speelden in het zwembadje en toen maakten we zelf aardappeltjes met salade en worst. Lekker!!! 's Middags kwamen we even op internet en gingen erna gaan zwemmen om lekker af te koelen en te genieten van zon zee en strand...
Maandag was het weer werkweek en gingen we opnieuw aan de slag met het onkruid wieden. Dit is onze bezigheid van de laatste dagen en de komende weken dat ons nog resten. Onkruid wieden. Lekker spannend hoor... Vooral omdat je moet weten dat de grond hier voornamelijk uit stenen bestaat en het dus allemaal heel erg moeilijk is om dit met een soort schraper te doen. En met de hand is het ook niet evident, want er liggen nog overal stukjes stekkerplanten die je venijnig pijn kunnen doen als je daar per ongeluk je hand in duwt. (Zo ging ik maandag even uitrusten door me op de grond te zetten maar ik stond even snel weer op als ik ging zitten.. 'k zat namelijk recht op een aantal van die stekkers die nu lekkere putjes in m'n kont hebben gemaakt en een pijnlijke indruk hebben achtergelaten... letterlijk en figuurlijk! ) En het onkruid groeit ook veel rapper dan de plantjes, waardoor het helemaal niet meer leuk werken is en we beter de plantjes kunnen uitroeien en het onkruid laten groeien, dat zou makkelijker werken zijn.. Maar we redden ons en we houden ons bezig. Alle dagen een stukje onkruid wegdoen en tegen dat we klaar zijn kunnen we opnieuw beginnen ....
Vanmiddag gaven we onszelf vrij en komen we op internet, gaan straks hopelijk ergens lekker eten en proberen vanavond bij het stagebureau ook een stagepakket te krijgen ter waarde van 500 guldens (ongeveer 280 euro). Het proberen waard dachten we hoewel we niet zeker weten of we er recht op hebben omdat we niet via een stagebureau hier zijn, maar we kunnen toch eens een kijkje gaan nemen nu we hier toch zijn.....

zondag, oktober 16, 2005

 

waterpret!!!!



Het kleine maar toch wel erg lekker base-zwembadje in de tropen... t doet deugd! En als we weggaan dan schenken we dit waterpretding aan Indira en haar kindjes, die er dan plezier mee kunnen maken... want even afkoelen is wel erg prettig... en die kleine rakkers die passen er wel helemaal in vermoed ik...

zaterdag, oktober 15, 2005

 

de ravage





 

de snoeperd

De hagedis die in mijn bord kwam snoepen...

 

zaterdag 15 oktober

Hallo,
Intussen is donderdag Trudy bij mij ingetrokken. Na het internetten gingen we samen richting hetzelfde huisje. Wel een beetje vreemd, maar het lukt perfect tot nu toe. Ze slaapt op een logeerbedje want ze zag het niet zitten om samen met mij in het grote bed te kruipen. Mijn lesbische neigingen zeker....? Gelukkig snurken we geen van beide en was het dus een rustige nacht. Ook hebben we nog niet gevochten voor de badkamer of andere onnozelheden. Het klikt wel tussen ons... gelukkig!
Vrijdag kwamen we aan op Santa Martha met het idee dat we onkruid gingen wieden maar dat idee konden we al snel laten varen. Want toen we op ons land aankwamen, gereed om al het onkruid te vermoorden wisten we niet wat we zagen, we keken onze ogen uit! Het had namelijk heel erg hard geonweerd die nacht en een groot deel van ons werk was zo goed als weggespoeld! Er lag overal heel veel vuilnis dat meegesleurd of meegewaaid is en overal op het domein is terecht gekomen. En ons land dat zag er niet meer uit. Overal waren de slangen weggewaaid en die lagen allemaal op een hoopje aan de zijkant van het land, tegen het onkruid en de struiken. En vele plantjes waren uit de grond gerukt en weggespoeld. Ook waren er op bepaalde plaatsen grote plassen en kuilen ontstaan waardoor de plantjes gewoon verdwenen waren. Het was echt een grote ravage! Al ons werk voor niets dachten we.....
We zijn dus de hele ochtend in de weer geweest met herbeginnen. We ontrafelden al de slangen en legden die weer zoals het hoorde. Ook vroegen we aan de financiele man, Xaviero, of we geen pickettten konden krijgen in een U-vorm om de slangen vast te zetten. En het wordt geregeld... we probeerden ook een paar uit de grond gerukte plantjes te redden. Een hele rij bomen is verdwenen dus volgende week zullen we deze opnieuw moeten zaaien vrees ik. Allemaal dubbel werk dus, maar zo weten we ook weer wat te doen en de negatieve kanten van 'Landbouw op Curacao' kwamen ook weer eens duidelijk naar boven....
We maakten intussentijd ook al kennis met onze nieuwe buren en zij vinden ons al erg lastig. Zo vinden ze dat we de voordeur moeten dichtdoen als zij buiten zitten omdat ze anders gestoord worden door onze muziek. terwijl we die deur echt wel moeten open zetten om een beetje afkoeling in huis te hebben door de doorwaaiende wind... 't Wordt nog erg leuk de komende 3 weken...
Vanmorgen zaten we buiten in de zetel boterhammetjes te eten en toen ik mijn tas die op de grond stond wou nemen verschoot ik mij een bult. Er zat een hagedis in mijn bord! Mijn boterham was dan wel al op, maar de kruimeltjes erin en de hagelslag vond hij duidelijk erg lekker. Hij verschoot zich natuurlijk een even grote bult als ik en vluchtte dus weg. Maar even later was hij er terug... de honger is duidelijk sterker dan het bang zijn....

donderdag, oktober 13, 2005

 

donderdag 13 oktober

Hellow,

Maandag avond ben ik gaan eten in het Hilton hotel, lekker sjiek, met Trudy en haar ouders en Cristina en zijn vrouw. 't Was wel gezellig en Cristina werd helemaal om de vinger gewonden van Trudy haar papa zodat hij ons de volgende dag uitnodigde voor de lang beloofde bbq.
Dinsdag zijn we gaan werken op Santa Martha. We namen even een kijkje naar de plantjes en zagen dat het goed was. We genoten van de mensen die heel blij waren ons terug te zien. En we hielpen wat hier en daar... Trduy die knipte ook mijn haar. Mijn dreadlock is eruit en alle andere knobbels zijn weg. En het is nu weer kort tot op mijn schouders... 's Avonds was er bbq bij Cristina en er waren nog andere Nederlanders uitgenodigd. Het was gezellig maar om 22u was ik doodmoe en gingen Trudy en ik richting ons huisje (zonder busje of begeleiding.. leve bazen als buurmannen!)
Woensdagochtend hebben we het allerlaatste stukje gezaaid. Daar komen geen drippers, maar sproeiers en ik heb alles op geimproviseerde rechte lijnen moeten zaaien. Intussentijd deed Trudy onkruid uit. Zo vulden we de hele ochtend. Om 12u kwamen Trudy haar ouders haar ophalen en bleef ik alleen achter. Ik dronk Leguanensoep bij Luis en de andere mannen en het smaakte naar kippensoep. Wel lekker en speciaal dus. Ook wel een beetje zielig... 's Middags heb ik lekker wat geluierd en genixt. Eerst heb ik bij Joyce en de groep van de leerbewerking gezeten en erna bij de mensen van de rundvee. Het was wel gezellig, maar met twee is alles toch leuker! 's Avonds kroop ik om 19.30u in m'n bedje om tot vanmorgen door de wekker gewekt te worden om 6.30u. En het deed wel eens deugd, zo'n lange nachtrust...
Vandaag een halve dag gewerkt, onkruid gewied en om 12u naar huis vertrokken. Trudy die moet vandaag uit het huisje omdat er vanmiddag andere mensen inkomen wonen. Ze moest dus spullen pakken en verhuizen. En omdat ik haar onmogelijk op straat kan laten wonen, of bij Cristina in huis, komt ze lekker gezellig bij mij intrekken. Samen in het grote bed, het wordt nog gezellig....

maandag, oktober 10, 2005

 

het bewijs

Op de achtergrond zie je " Bon Bini" staan, wat "Welkom" betekent. Net zoals in Hollywood hebben ze hier ook letters in de bergen!


Papa wou graag een bewijs op foto dat hij hier geweest is, om aan anderen te kunnen tonen.. Bij deze het bewijs!

 

Maandag 10 oktober...

Precies vandaag over een maandje ben ik terug thuis... Het gaat snel!!!!
En net op deze dag keren ook mijn ouders terug naar huis....

Een weekje ouders was wel leuk! Even een hele week vakantie, een weekje oude bekenden terug zien en weer in een ander ritme zitten...

Dinsdag eerste werk bezochten we Santa Martha. Even een kijkje nemen op de stageplaats en onze leefomgeving vonden ze toch belangrijk. Na een lange rondleiding kwamen we vermoeid terug bij het hotel om een verfrissende duik te nemen 's avonds. We gingen eten in mijn huisje, en terwijl ontdekten ze ook dat eens. Het was er stikkend warm en papa wou niet uit mijn slaapkamer (de enige plek met airco) komen.
Woensdag hebben we Willemstad verkend. De toeristische plaatsjes, de winkeltjes en de cafeetjes. Rond 16u waren mijn ouders kapot van de hitte en wilden terug naar hotel, naar het water en de frisse airco. Ik kwam even online en keerde erna samen met Trudy terug naar het hotel. Daar namen we ook een duik in het water en we aten er allen samen. En dan gingen Trudy en ik terug voor de nacht in ons eigen huisje door te brengen.
Donderdag hadden we 's middags afgesproken met Hildegarde dus was het een beetje lastig om een hele dag iets te plannen. We gingen weer naar Willemstad en bezochten er het slavenmuseum. Een groot museum, met gids waar we 2.30u in rond liepen. We kregen een goede gids, die papa overal aan liet voelen om hem ook in het verhaal te betrekken. Wel grappig! En 's Middags gingen we richting Hildegarde die hier woont. We dronken er wat en vooral mama en zij waren gezellig aan het praten....
Vrijdag huurden we een auto en reden er mee naar de andere kant van het eiland. we probeerden wat landhuizen te bezoeken, maar de meesten waren gesloten. We zagen een grote plas waar normaal veel flamingo's rondhangen, maar waar nu helemaal niets zat. En we gingen snorkelen op Lagun en mama vond het erg mooi... Blij dat ze het gedaan heeft! Intussentijd waren Trudy haar ouders er ook al en bleef zij bij hen slapen. Ik dus ook maar in het appartementje van mama en papa geslapen...
Zaterdag zijn we vroeg vertrokken richting Cristoffelpark en ontdekten er een mooie natuur vol dieren. Mooi om te zien en gelukkig waren we met de auto. We reden het park door, stopten af en toe en genoten. Het had die nacht erg geonweerd in die streek en ik moest vaak de auto uit om rotsblokken van de weg te verwijderen omdat mama niet doorkon. We zagen ook een dood hertje liggen aan de kant van de weg. Ook veel levende hagedissen en ook de warawara, een prachtige roofvogel uit deze streek. We zagen er vele exemplaren! En we hebben ook een prachtige leguaan gezien, een hele dikke! Na het natuurpark bezochten we ook nog een ander stukje van het eiland. De ruwe noordkust en een plaats waar veel zeeschildpadden aan land komen. We zagen natuurlijk geen schildpadden, maar wel de ruwe zee! In de namiddag wilden we allen gaan zwemmen omdat het veel te warm was. We zijn dus terug naar het hotel gereden en zelfs papa is in het water geweest. Kan je geloven hoe warm het hier dus wel niet moet zijn. Hij ging er helemaal in en had er zelfs plezier in! 't Was erg leuk om het allemaal te zien en ook de vele toeschouwers vonden het een waar schouwspel!
Zondag hebben we het sea-aquarium bezocht. We zagen het voederen van de zeeschildpadden (uiteindelijk zagen we er dus toch wel, weliswaar in gevangenschap..), het voeren van nurse-haaien en een zeeleeuwenshow zoals bij ons. Er waren ook mensen aan het zwemmen met de dolfijnen en je kon ook een kusje van de zeeleeuwen krijgen... Maar dat hebben we niet gedaan! 's Avonds hebben we samen met Trudy en haar ouders iets gedronken en heb ik voor het eerst dat ik hier ben echte biefstuk gegeten! Een waar eetfestijn en k heb er erg van genoten!!!
Vandaag hebben we de auto terug gebracht (gelukkig geen grote controle of ze zag de krassen van in het park...) en de koffers gepakt. En om 11u gaan middageten in het restaurant naast het hotel. Ik ging mijn gerief dumpen bij mij thuis en dan naar de luchthaven gegaan, terwijl mama en papa daar met de taxi naartoe gebracht zouden worden om 12u. Toen ik om 13u toekwam zaten ze al mooi op mij te wachten en heb ik hen uitgezwaaid tot ze in de vertrekhal verdwenen. Nu zitten ze nog even te wachten op hun vliegtuig dat zo zal vertekken om na 12u vliegen aan te komen in Nederland. Een lange reis om dan nog verder te reizen naar Brugge.....

woensdag, oktober 05, 2005

 

woensdag 5 oktober

Dag iedereen,

Maandag kwamen mama en papa heelhuids toe. Dit wil ik als eerste even meedelen aan alle bezorgde mensen...

Zondag hebben we niet zoveel gedaan, aangezien Trudy een beetje ziek was. We hebben thuis gezeten (in de schaduw) tot rond 14u. We dronken er tomatensoep en trokken veel foto's van kameleon/leguaan en andere dieren. Uiteindelijk, beu van het nietsen, trokken we naar Otrabanda en ontdekten we een stukje waar we nog nooit geweest waren. Een heel erg toeristisch plekje voor alle mensen die rechtstreeks uit het gigantische cruiseschip komen. En waar alle prijzen dus in dollars waren. We kwamen ook een uurtje op internet, ik postte een paar foto's van het groene mysteriebeest. Ik hoorde ook Lien Delbecque die mijn ouders had tegen gekomen op het station in Brugge, klaar voor vertrek naar hun lieve dochtertje in dat verre vreemde land.... En we gingen ook nog even zwemmen op Mambo beach (nu nog zonder Tom Boonen).

Maandagochtend ben ik gaan werken, we hebben op Santa Martha een deel van het tweede stukje land ingezaaid met sorghum. Het is wachten op een sproeier om het volgende stukje te planten. We kunnen op dat stukje geen drippers leggen omdat het een hogergelegen stukje is die op dezelfde hoogte van de tank ligt en de druk daar te laag is voor drippers. De bovenste plantjes zouden geen water krijgen en dus nooit groeien. Met een sproeier, die apart aangesloten is, wel, dus is dit een betere oplossing. (Ik hoop dat t een beetje begrijpbaar is voor iedereen..)
's Middags bracht Cristina mij naar de luchthaven waar ik mama en papa heb verrast. Ze wisten namelijk niet dat ik ging komen en dus waren ze heel blij verrast en vonden het heel erg leuk. Ik kon niet mee met hun privebusje die naar het hotel reed (alleja, ik kon wel mee, voor 25 gulden, terwijl ik ook met de gewone stadsbus voor de deur kan uitstappen voor 1.50 gulden... keuze was snel gemaakt!). Ik dus met de bus achter geweest.
Het hotel is overboekt en daardoor zitten ze niet in het hotel, maar in de tuin ervan, aan het strand in een appartementje met eigen keukentje. Lekker gezellig, twee tv's en telefoons, een grote koelkast en diepvries, een mooie badkamer, slaapkamer en woonkamer.. alles toppie dus! En dat op 10 meter afstand van de zee, de tuin komt uit op het strand. Erg luxe dus, leve de overboeking!
We hebben samen gegeten en 's avonds ben ik weer richting mijn huisje en Trudy geweest.

Dinsdag was ik om 8u al bij hen, heb daar ontbeten en we zijn samen vertrokken naar Santa Martha. 't Plan was om Willemstad te verkennen, maar mama wou eerst Santa Martha en mijn omgeving zien. Om 9u hadden we de bus en om 10u waren we er. We liepen er het hele domein af en bekeken alles. Ze maakten kennis met alle collega's en met Giovanni (hij vond het heel erg grappig en leuk om ze te leren kennen, z'n schoonouders ...)
's Middags kwamen we om 14.30u terug, want er kwam om 15.30u iemand in het hotel babbelen over de mogelijkheden wat hier allemaal te doen is. En mama wou daar perse naartoe omdat die ook iets ging zeggen over autoverhuring. Daarna hebben we wat gezwommen en ook aan het strand bij het hotel zien we vissen. Wel niet zo veel en zo mooi als op Lagun maar wel leuk. Mama dus geintroduceerd in de fantastische onderwaterwereld, en hoewel ze t allemaal beetje eng vindt (t zwemmen, als je dat ni kan) vond ze het toch wel heel mooi. 's Avonds zijn we naar mijn huisje geweest en daar gegeten. Ze vinden het een mooi, maar erg warm huis. Komt omdat ik geen airco heb, behalve in m'n slaapkamer (gelukkig maar).
En dan moesten ze alleen terugkeren met het busje. Een hele belevenis, maar ze zijn er heelhuids geraakt!

Vandaag hebben we Willemstad ontdekt, de toeristische plaatsjes. De winkelkraampjes, de floating market, de marktplaats, het Wilhelminaplein met het Nederlandse restaurantje, en de oudste synangoge van het Westelijk halfrond. En nu, rond 16u zijn ze terug naar het hotel. Ze zweten zich hier te pletter en papa komt er dan ook af en toe wat draaierig van. Ze gingen nu gaan zwemmen. Wie er dan echt gaat zwemmen weet ik niet, maar ik kan me wel ploeteren en drijven bij de ene en pootje baden bij de andere voorstellen...
Straks gaan Trudy en ik ook naar daar, wat genieten van de frisse zee (hoewel die 26-28 graden is) en daar dan eten.

Morgen komen Trudy haar ouders ook toe en dan blijft zij bij hen slapen. Dus dan blijf ik waarschijnlijk ook bij m'n ouders logeren, want alleen in ons huisje is wel erg alleen ...

zondag, oktober 02, 2005

 

eten

Deze week aten we bijna geen enkele keer kip met rijst. Maandag aten we niet op Santa Martha omdat we een middagje vrij kregen van Cristina en aten we dus brood. Dinsdag had Nalda (de vrouw van de cantine) kottelete gemaakt met rijst waardoor allerlei groentjes waren vermengd. Echt lekker! En woensdag kregen Jambo, een typisch gerecht van hier. Een soort soepje met vlees en vis erin verwerkt. Het was van een groente, jambo genaamd, en het zag eruit als preisoep met linzen en bonen. En net alsof er kaas in zat want er kwamen slieren vanaf wanneer je er een lepel van at, een beetje een plakkende boel dus. En het smaakte echt vies! Trudy kreeg haar portie echt niet binnen en kreeg iets anders. Ik at het mijne wel gedeeltelijk op, tot ik ongeveer wel vol zat. Gelukkig kregen we er ook funchi bij, een mengeling van geplet meel, wat wel lekker was. En erna een ijsje om toch nog wat lekkers binnen te krijgen. Donderdag hadden we dus kaas gemaakt en reed Ries met ons om brood voor erbij. Later hoorden we dat Nalda speciaal voor ons rijst met warmoes erdoorheen gemaakt had (een soort spinazie) en dus gingen we onze portie ophalen voor 's avonds. En met gehaktballetjes erbij. 's Avonds aten we samen een portie op en de rest is voor vanavond. Vrijdag werden we uitgenodigd op een maaltijd voor alle helpers van Siman di Cultura. Daar was het wel kip met rijst (hoe origineel) maar wel lekker en gezellig. Iedereen was in blije stemming en dat maakt alles goed he! En gisteren hebben we in Willemstad gemengde brochette gegeten met frietjes op restaurant. Een ander weekje dan anders qua eten dus, maar t deed ons deugd, we kunnen er nu weer tegen om volgende week weer veel kip met rijst te krijgen!

 

beestjes



Vanochtend ontdekte ik dit diertje in de tuin. Hij verkleurt helemaal mee met z'n omgeving, maar k denk toch niet dat het een camelion is, want de pootjes zijn toch anders dacht ik... Wie wel weet wat het is, gelieve t eens door te spelen zodat ik er een naam op kan plakken

This page is powered by Blogger. Isn't yours?