woensdag, oktober 19, 2005

 

Campo Alegre!!!

Maandag vroeg men op het werk ons of we meewilden naar Campo Alegre deze week. Dinsdag is de enige dag dat ook vrouwen binnen mogen en er een kijkje kunnen nemen. En ook een aantal van onze vrouwelijke collega's waren benieuwd en wilden wel eens zien wat of die wilde verhalen nu wel echt waar waren. Zo zei men dat er een groepje collega's meegingen, Brain en Aichel van de houtbewerking gingen mee en Naisie (plantenteelt), Mirellies (bureau) en Jaquelinne (onthaal) waren de dames die ook wel eens een kijkje wilden nemen. Indira onze buurvrouw wou ook wel mee, maar vond geen oppas voor de kindjes, dus die liet verstek gaan. Dinsdagavond kwamen ze ons halen, Aichel heeft een soort busje en iedereen werd ermee opgehaald en terug thuis gebracht. Ze reden in onze straat een beetje verder en pikten ook Cristina onze baas op! (dit wisten wij ni en we voelden ons al een beetje beschaamd worden...)
Aangekomen in Campo moesten we 25 guldens betalen en moesten we ons fototoestel afgeven. Jammer! En toen we binnen kwamen keken we onze ogen uit!
Het is echt een heel groot complex, met wel meer dan honderd meisjes. Die meisjes wonen er ook echt in allemaal dezelfde roze huisjes. Het deed me een beetje denken aan sociale woningen van bij ons. Maar wel erg verzorgd hoor! Met boompjes en versieringen en vanalles. En meisjes van allerlei landen, vnl Latijns Amerika, die allen heel erg weinig aan het lijf hadden. Een kort rokje dat je bijna geen rokje kan noemen en een bh die alles onthullend is. En daar liepen ze mee rond. En toen kreeg ik nog aandacht van mannen die naar me lonkten met m'n lange broek en t-shirt aan... schandalig!
Als een meisje een man aan de haak had geslaan (of omgekeerd, k heb me ni verdiept in hoe t moet) dan gaan ze samen naar haar huisje en dan gaat t rode lampje boven de deur aan als teken dat het bezet is. En even later komt de man doodleuk weer buitengewandeld en gaat soms dan op zoek naar z'n volgende prooi of is helemaal klaar gekomen om terug naar moeder de vrouw te reizen...
Op het terrein stonden ook hier en daar een grote tv echt vieze harde porno te tonen in detail.. iets wat ik niet had hoeven te zien! Achter de gordijntjes van sommige huizen stonden ook dildo's of andere speeltjes, maar meestal was het heel sober, allemaal dezelfde huisjes met dezelfde gordijntjes.
Er was centraal een bar met zetels en een podium waar een paal stond in de midden. In het begin dat we er waren , 22u, was er karaoke (de nationale bezigheid hier zou ik denken) en om 23.30u begon er een show op het podium. Meisjes verkleed als duivel, kat, bruidsmeisje of wat dan ook kwamen op, gingen in het publiek met hun kont op schoot bij een aantal mannen staan schudden en trokken daarna op het podium hun kleren uit. Een aantal maakten gebruik van heupwiegen, de paal of andere aantrekkelijke kunstjes. Een aantal waren duidelijk nog in opleiding. En er kwam ook een man, die een half uur de show stal en alle vrouwen het hoofd op hol deed slaan maar uiteindelijk niet verder ging dan in z'n string te staan dansen, wat een grote teleurstelling was! Hij kwam ook bij mij op schoot en bij de andere collega's (stom van ons om op de eerste rij te gaan zitten!)
Al bij al was het een gezellige avond, veel nieuws gezien en eindelijk kunnen we erover meespreken, over het grote Campo Alegre! Maar het is niet zo dat ik volgende week weer wil gaan. Het was gezellig, met de collega's maar uiteindelijk heb ik er niet echt iets aan gehad. Het is als een mengeling van het glazen straatje en een paaldanstent vermoed ik. En dat kan ik in Belgie ook wel eens gaan bezoeken he....


Hieronder een stukje dat ik op internet vond over... jawel, Campo!

"October 10, 2003

Campo Alegre

Prostitutie komt overal ter wereld voor. Op sommige plaatsen (Nederland) gebeurt dat openlijk, op andere plaatsen moeten er wat contacten worden gelegd, maar het is er altijd.
Op Curacao zijn we een beetje dubbel. Van de ene kant kan er veel niet. Zo is een Escort-Agency hier vooralsnog ondenkbaar. Ook bestaat er geen enkele sex-shop. Van de andere kant zijn er diverse gelegenheden waar mannen een biertje kunnen drinken en vermaakt worden door dames, een soort clubs.
Die dames komen uit Zuid-Amerika, met name Colombia en de Dominicaanse Republiek. Opvallend is dat er nooit een Curacaose tussen zit. Eigenlijk is dat ook wel logisch, Curacao is net een groot dorp. Een potentiele prostituee uit een Nederlands dorp biedt haar diensten waarschijnlijk ook liever niet in haar eigen woonplaats aan.
En dan is er Campo Alegre, een compound niet ver gelegen van Hato Airport, waar tientallen voornamelijk Colombiaanse prostituees in een soort van reservaat zitten. Tot een jaar of vier, vijf geleden was dat een vrij armoedige bedoening. Toch was het er gezellig. Er waait een lekker windje bij de bar, er klinkt leuke Bachata-muziek, het bier is goedkoper dan bij café De Tropen en men kan er goed zijn Spaans oefenen. De dames krijgen een visum voor drie maanden, worden medisch gekeurd (AIDS) en zijn verplicht zich vanaf zes uur 's avonds op het terrein te bevinden. Op woensdag- en zaterdagavond is er om twaalf uur een Show.
Ongeveer vijf jaar geleden werd Campo Alegre drastisch verbouwd. Het lijkt nu meer een vakantiepark, keurige appartementen, leuke straatjes met palmbomen, pool-tafels, kapsalon, alles is er. Algemeen bekend was dat eigenaar Giovanni van Ierland dit project gebruikte om geld wit te wassen. Geld dat hij verdiende met omvangrijke drugstransporten naar Nederland. Dat was nog in de tijd dat de Grote Jongens zich onaantastbaar voelden. Inmiddels zit Giovanni van Ierland in de Bon Futuro gevangenis, hij is veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf. Zijn advocaat Lesley Franklin kreeg 7,5 jaar.
Een ijzeren regel op Campo Alegre, overigens ook Hotel Mirage of C&A genoemd, is dat er alleen mannelijke bezoekers worden toegelaten. Dat heeft twee voordelen redenen: ten eerste weet men dat iedere vrouw daar dus een prostituee is en ten tweede loopt men niet het risico een buurvrouw of vrouwelijke kennis tegen te komen. Het tegenkomen van mannelijke kennissen wordt overigens totaal niet als een probleem gezien. Anders zou men de tent ook wel kunnen sluiten...."
http://blog.lachicamerengue.com/archives/000062.html

Comments:
Hallo Veerle,

Proficiat ...
U ( en vriendin )hebben al meer dan een " steentje " bijgedragen in de ontwikkeling & vooruitgang van de organisatie.

Mooie WebSite ...
Keep on doing that great job.
Mgv.
Eric & Corine

ps: vab
 
Help Veerle,
moet ik dat verslag doormailen naar nonkel Lang en Tante Trees (94 en 75 jaar oud??.
Die mensen denken dat de wereld vergaat ...
En 'k ben zo blij dat nonkel Lang op zijne leeftijd mailt!
Ik denk dat ik dit item zal 'vergeten' door te sturen, kwestie van hen toch geen hartinfarct te bezorgen ..
Adios zoet,
euh .. gedraag je!
En een dikke zoen,
mama
 
De rooms-katholieke kerk heeft rond de Tweede Wereldoorlog een staatsbordeel helpen opzetten. Campo Alegre op Curaçao is nog altijd een belangrijke doorvoerhaven voor vrouwenhandelaars richting Nederland. „Zoiets zou de rk kerk nooit meer doen”, denken nonnen die zich tegen gedwongen prostitutie verzetten.

Ze had ’Dubbelspel’ van Arion gelezen dus ze wist van het bestaan van Campo Alegre. Maar Ivonne van de Kar, coördinator van de Stichting Religieuzen Tegen Vrouwenhandel wist niet dat de rooms-katholieke kerk zelf aan de wieg heeft gestaan van dit megabordeel op Curaçao.
Sinds kort weet ze het wel, dankzij een column in het kwartaalblad van de nonnen, Verhandelingen. Daarin memoreert publiciste Coks van Eysden de opzienbarende geschiedenis van Campo Alegre. Zij gaat in haar stuk ’vijgenblad-toerisme’ in op de opmerkelijke ontstaansgeschiedenis van Campo Alegre (’vrolijk kamp’), een bordeel dichtbij het vliegveld van Curaçao.

Op borden langs de weg wordt het aangewezen door een mooi logo, schrijft Van Eysden: een vijgenblaadje. Het is zo’n zestig jaar geleden opgezet door de Nederlandse overheid in samenwerking met de katholieke kerk als staatsbordeel ten behoeve van immigranten voor de olieraffinaderij, zeelieden en militairen
Daar mochten de plaatselijke schonen niet werken – die zouden maar rondvertellen welke eilandgenoten er tot de klandizie behoorden. Voor de arbeid werden prostituees uit de Dominicaanse Republiek en Colombia geronseld, voor maximaal drie maanden, zodat ze geen relaties konden aanknopen met hoerenlopers

Helemaal onbekend was de betrokkenheid van de rk kerk niet, maar in het Nederlands taalgebeid is er nauwelijks iets over te vinden. De verantwoordelijke rk geestelijke, apostolisch vicaris van Willemstad, een dominicaan, figureert wel in een recent overzichtswerk over dominicanen, maar zijn betrokkenheid bij Campo Alegre memoreert historica Marit Monteiro in haar Dubbele moraal niet

In haar werk ’Reizende sekswerkers’ wijdde de antropologe Marie-Louise Janssen er vorig jaar welgeteld één regel aan. Ze schrijft dat Nederland sinds 1911 een bordeelverbod kende, maar feitelijk koos voor gedogen van prostitutie. Deze pragmatische houding leidde op Curaçao tot de oprichting van Campo Alegre, een gezamenlijk initiatief van de Nederlandse regering, de katholieke kerk, het Amerikaanse leger en Amerikaanse zakenmensen Doel beschermen van lokale vrouwen tegen de buitenlandse mannen die het eiland aandeden en hun seksuele behoeften wilden bevredigen, aldus Janssen

Iets omfloerster omschrijft Kamala Kempadoo dat in haar studie Sexing the Carribean (2004). Prostitutie gold als een kwaad, maar de kerk koos voor het kanaliseren van de ’perversie’, liever dan het eiland erdoor te laten overspoelen. De apostolisch vicaris, mgr. Van der Veen Zeppeveldt, sprak zich uit voor het treffen van maatregelen door de Nederlandse regering, om het kwaad dat de regering toch niet kan uitroeien, in banen te leiden. Kempadoo: Zo werd de rk kerk volledig medeplichtig aan het Nederlandse koloniale beleid dat prostitutie reguleerde. Lees: een staatsbordeel verordonneerde.
Het hoerenkamp stuitte al snel op bezwaren, ook van katholieke zijde. Niet alleen was de pastoor fel tegen hoerenbezoek maar wat hij ook sprak en dreigde, zijn mannelijke parochianen bezochten er geen hoer minder om. Ministers wezen er toen al vergeefs op dat Campo Alegre alle regels over vrouwenhandel aan zijn laars lapte. En een petitie van meer dan tweeduizend Curaçaose vrouwen in 1951 voor kampsluiting had hetzelfde effect als de klachten van de pastoor en de ministers: geen enkel.
Al decennia is Campo Alegre een belangrijk doorvoerkanaal voor Colombiaanse en Dominicaanse prostituees die in Nederland achter de ramen en in clubs zitten – tot in de jaren negentig was eenderde van hen volgens onderzoekster Marie-Louise Janssen afkomstig uit Campo Alegre. Nu wellicht minder, vermoedt Janssen, door de strengere immigratieregels.

(pssst veel plezier daar en uh gedraag je! ;-))
 
VERhandelingen dec 2009
Religieuzen tegen vrouwenhandel:

http://www.srtv.info/downloads/Nieuwsbrieven/Verhandelingen/2008/Verhandelingen_december_08.pdf
 
van Ierland, de opper-pooier is gisteren een jaar geleden, geliquideerd.
 
Magnificent phrase
 
Ha die Veerle,

Als u geen aandacht wil van mannen die in hoogstwaarschijnlijk in de "bronstijd" zijn, zou ik me uberhaubt niet op een hoerenkamp begeven!
Het woord;Schandalig is hier buiten proporties......
MVG,
Lisette Wessels

 
Een reactie posten

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?